Eén tegendoelpunt zegt iets over de staat van het positiespel én de manier van verdedigen door de Rotterdammers. Met analyse via vijf tekeningen wordt pijnlijk zichtbaar waar aan gewerkt moet worden. Beter positie kiezen in de opbouw en trainen op enkele basis voetbalprincipes. (Link naar beelden van het doelpunt: https://nos.nl/artikel/2245397-armetierig-feyenoord-voor-schut-tegen-trencin.html) De veldbezetting opbouw Feijenoord Kort voor het doelpunt is Feyenoord aan het opbouwen en doet dat in een veldbezetting zoals getoond in figuur 1. Daarin is direct zichtbaar dat de veldbezetting volledig uit balans is. Eén van de oorzaken is het spelen met drie “centrale” verdedigers. Ik zal het verder specificeren met simpele feiten zonder de tegenstander erbij te betrekken: 2, 6, 7, 4, 5 en 11 staan aan de zijkant van het veld. Dat zijn zes spelers (inclusief keeper eigenlijk zeven) die de helft overhouden van de mogelijkheden t.o.v. iemand die niet aan de zijkant gepositioneerd staat. Er is (in dit specifieke geval) een gigantisch gat tussen 3, 4, 5, 11, 9, 10 en 8. Stel dat het spel verplaatst wordt naar 11, wat kan hij dan? Alleen ondersteuning door 5 en die kan ook alleen maar terug. Nummer 3 staat altijd voor de keeper. De keeper zal 3 niet inspelen, maar altijd kiezen voor 2 en 4. Voor het middenveld is de keeper geen aanspeelpunt meer, omdat 3 ervoor staat. Je hebt in principe alleen 8 en 10 nog als verbindingsspelers tussen achterhoede en voorhoede. 8 en 10 moeten naast elkaar gaan staan om nog enige veldbezetting te krijgen. Je hebt een beperkter aantal driehoekjes dan in de optimale situatie. Spelers 3, 8, 10 en 9 staan achter elkaar. Daarmee haal je aanspeelmogelijkheden in de diepte weg. Figuur 1: Opbouw van Feyenoord De ideale veldbezetting In figuur 2 is de ideale veldbezetting te zien met het maximale aantal driehoekjes. Het tegenwoordig door velen verguisde 1-4-3-3 met de punt naar achteren geeft op alle posities de meeste afspeelmogelijkheden. Daarbij ook maar vier mensen aan zijkant i.p.v. zes. Je hebt er bovendien vijf linies: 1-2-3-2-3. Dat geeft de maximale diepte in het spel. Figuur 2: Oud-Hollandse veldbezetting Hoe de problemen beginnen Het spel loopt en 8 speelt de naar binnen komende 7 in (zie figuur 3). Die heeft door zijn loopactie maar 1 afspeelmogelijkheid en dat is nummer 10. Alleen hij staat ten opzichte van de voorhoede te diep. Dat heeft ook te maken met het feit dat Trencin met snelheid naar voren schuift met de gehele achterhoede tot bijna aan de middellijn. De tegenstanders staan dus direct op zijn lip. Stel dat 10 de bal wel had ontvangen? Dan had hij de bal moeten aannemen en was hij  niet in een prettige situatie beland. De enige manier om eronder uit te spelen was geweest als 6 ondertussen een loopactie was gestart langs de lijn en de bal in de diepte had kunnen ontvangen. Mogelijk was nummer 8 aanspeelbaar geweest als die was doorgelopen. Figuur 3: De inleiding tot de 1-0 Altijd verdedigend drie mensen in de as houden Nu is de bal te zacht ingespeeld en wordt onderschept door 4 van de tegenstander. Hij neemt aan en speelt met 1 pas ertussen direct nummer 9 in die weg is getrokken vanuit de spits. Hij heeft de tijd en ruimte om te draaien (zie figuur 4). De nummer 4 van Trencin loopt ondertussen hard door. Ze lopen samen af op de nummer 3 van Feyenoord. Hij heeft geen rugdekking. Speler 2 en 4 knijpen ondertussen wel naar binnen, maar moeten van ver komen. Ze hebben bovendien zelf een eigen speler die ze ook moeten loslaten. Internationaal gezien moet je altijd met 3 mensen in je zone in de as blijven. Bij gelijk aantal tegenstanders of bij een overtal tegen pas binnen schietafstand op de bal dekken. Dat dreigt nu in gevaar te komen. Feyenoorder 3 stapt naar voren om op de bal te dekken. Hier had hij naar achteren moeten lopen om de loopactie van Trencin 4 op te vangen en tijd te winnen voor de bijsluiting van medespelers 2 en 4. Figuur 4: Feyenoorder 3 stapt in Nu moet verdediger 4 corrigeren met een loopactie naar binnen. De Slowaakse aanvaller 7 wordt losgelaten en deze blijft weg van het centrum. Hij maakt daardoor ruimte voor 4 en zichzelf. Ook nummer 11 van Trencin doet verstandig en trekt niet naar binnen. Feyenoorder 2 wacht te lang met naar binnen trekken (vindt zijn directe tegenstander te lang belangrijk) en komt te laat. Nummer 7 van Trencin wordt vrijgezet voor het doel van Feyenoord door medespeler 4. Figuur 5: Feyenoord te laat Conclusie over dit doelpunt tegen Het gaat hier om collectief falen waar vele onderdeeltjes in het team debet aan zijn. De trainer zet het zo neer dat de mogelijkheden in de opbouw beperkt worden. De loopactie van 7 beperkt hem in zijn afspeelmogelijkheden. Nummer 6 had een loopactie in de diepte kunnen starten, maar deed dat niet. Nummer 7 speelt te zacht in. Nummer 10 staat te diep. Nummer 3 stapt uit waar hij de tegenstander moet ophouden. Nummer 2 komt te laat naar binnen. Hopelijk gaat er niet gezegd worden dat het aan spelers ligt. Ik heb bewust de namen van de spelers weggelaten. Zij voeren uit wat er van hen gevraagd wordt. Of het nu logisch is of niet. De trainersstaf laat hier duidelijk kansen liggen. Het begint al met het spelen met drie centrale verdedigers. Dat ziet er meer dan het nadoen van een hype, dan dat er goed over nagedacht is. Wat is het effect op de opbouw en wat op de verdediging? Is het wel beter dan met het “oud-Hollandse” systeem? Er lijkt een gebrek aan het vertrouwd zijn met simpele basisprincipes in het team. Allemaal trainbaar en de jongens aan te leren. Het lijkt niet te gebeuren, opnieuw niet. Ik vrees het ergste dit seizoen als er niet snel wat veranderd in de aanpak. Trencin doet zeker ook een en ander goed. De achterhoede schuift goed getimed in en veroverd de bal Nummer 4 speelt technisch goed nummer 9 in en loopt zelf direct door Nummer 11 en 7 blijven breed genoeg staan om hun eigen 4 en 9 niet in de weg te lopen en zorgen er bovendien voor dat hun tegenstanders moeten kiezen. Nummer 4 beweegt vanuit de as wat naar links om 7 alle ruimte te geven om te scoren Maar met slim spel (en goede analyse van de tegenstander), had het hoog opschuiven van de Slowaakse verdediging bijvoorbeeld ook enorme mogelijkheden voor Feyenoord kunnen bieden.